24 Şubat 2012 Cuma

descartes/senden bana kalan





Birkaç gün önce 2012 oscar adaylarını topladım geldim eve, geleneksel oscar haftasını yaşayalım diye,biliyorsunuz..


Beyazperde ve imdb den yorumları okudum, eve gelince tüm filmlere şöyle bir baktım: kullanılan renkler, sahne çekimleri vs beni 1-2 dakikada en çok hangisi etkileyecek diye veee... descendants ı seçtim. Üstelik filmeden tek bir sahne görmeden. Filmin girişine, girişteki müziğe bayıldım çünkü.


Aklımda kalan bir kaç yorum ise şöyleydi:


Bir kayıp sonunda bir ailenin birarada kalması bu kadar mı güzel işlenir..

Bir zaman sonra George Clooney'nin gözleklerini bile sevmeye başlayacaksınız..

ve film başladı.


aman allahım başladı ve bitmek bilmedi.


hayır hayır benim böylesine bir senaryodan etkilenmemem son 1 yıldır salgıladığım hormonlar sebebiyle mümkün değil.( annenin bir deniz kazası sonunda yaşam destek ünitesine bağlanması, fişinin çekilmesine karar verilmesi, ortada 2 sorunlu kız, işkolik bir baba(ama bana hiiiç öyle gelmedi),annenin sevgilisi, bunu öğrenen baba vs vs)Tek kelimeyle fiyasko! Bence Amerikalılar aile bağlarını öyle çok kaybetmiş, öyle yalnızlaşmışki ve öyle tüketici olmuşlar ki bu filmeden bile etkileniyorlar. Trajikokomik olansa şimdi de bu "yalnızlık" duygularının sinema sektörü tarafından "tüketiliyor " olması.Bu açıdan bakarsak Oscar alır mı? Alır.


Beni etkileyen tek bir sahne vardı ; o da : Alex (büyük kız) in annesinin durumunu havuzda yüzerken öğrendiğinde havuza dalıp orda ağlaması. orda o duygu evet tamam, tüm bedenime yayıldı benim de.. ama o kadar işte. başka yok.


bir de bir sahne vardı,sanırım etkilenmemiz bekleniyordu: şöyle yüksek bir tepeden hawai de bir koy gösteriyor, bu toprakların hepsi bizim modunda bir kaç konuşmanın eşilk ettiği.. Bırakın sinemanın mucizeleriyle biri bin yapabilmesini ben kendim bizzat çıplak gözle bile bundan bin kat etkileyici koylar gördüm, görünce aman tanrım dedirten gerçekten de..


dediğim gibi..çok yitirmişler herşeyi..hayran oldukları şeye bak.


film bu duyarsızlıkla bitti zaten. baba ve kızlar kanepenin karşısında bişiler atıştırıp aynı battaniyenin altında tv izlemeye başladılar. hani "artık onlar birbirine bağlı sıcak bir aile oldu " gibi.. Ne alakası var yahu, bence sadece sıradanlaştılar ve günlük zımbırtılara kendilerini bıraktılar gitti , hepsi bu. Aman neyse, yaklaşık 120 dakikam bu filme gitti dün ve çok yazık oldu.


ha haa gördüğünüz gibi benden asla ama asla bir film eleştirmeni olmaz/olmadı da zaten:) Teknik vs şu bu bilmiyorum, her bir sahnede ayrı sıkıldım bunaldım, üzerime bastılar resmen, budur yorumum, kayıtlara geçsin;)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder