çocuk yetiştirme işleri II

Çocuk yetiştirmek tuhaf bir iş.. Aslında siz hiç bir şey yapmasanız da büyüyor çocuk.. Görüyoruz işte hepimiz, milyonlarcası oyun oynamadan, annesi babasıyla "keyifli" zaman geçirmeden hatta bazen bunların ne olduğundan habersiz ve hatta bazen malesef anasız babasız yarı aç yarı yok büyüyor..yol kenarlarında görüyorum minnacık bebeler,annelerinin kucaklarında sarılmış sarmalanmış, buz gibi havada.. belki diyorum binlercesine göre bu çocuk şanslı bile..

hayat bu denli acımasız işte..ben oğluma sadece beğendiğim için ikinci bir montu almak için arabayı park ederken soğuktan sokakta kaval çalan babasına sarılmış bir çocuk görüyorum, dünyam alt üst oluyor.herşeyden vazgeçiyorum..

tüm bunları görmek, yaşamak insanı kendi dünyasından çıkarıp alsa da bir kaç dakikalığına ya da belki bir kaç günlüğüne hftalığına hepimiz dönüyoruz içimize kısa süre sonra..ben bunları yazarken binlerce çocuk annesiz kalıyor ya da binlerce anne çocuksuz..kimbilir hangi sebeple..

ateş malesef hep düştüğü yeri yakıyor gerçekten de.malesef.. kapılmış gidiyoruz..

çünkü biraz da başka türlü yaşanmıyor hayat..öyle acıyla dolu ki aslında dünya dediğin yer..gözyaşın hiç dinmez, çıkamazsan içinden..

işte bu yüzden ;tüm bunları bilerek ,yaşamaya mutlu olmaya çabalıyorum ben de her insan gibi..mutlu bir hayat sunmaya çalışıyorum oğluma her anne gibi.. yediğini içtiğini gördüğünü konuştuğunu geçirdiği her anı önemsiyorum..içime içime çekmeye çalışıyorum birlikte geçirdiğimiz her anı
"yaşanmış güzel anların toplamıdır hayat " gibi bir şey okumuştum sanki bir yerlerde. tam da o yerdeyim bugünlerde.