bir gece vakti yine küçücük odamda , yere serdiğim kilimler üzerinde ,duvarlardan sarkan yemeniler yazmalar altında dinlesem..
O adam bugün öldü..Seneler önce bugün..11 yaşımdayken ben..ahmed arif...
acıma ,hüznüme , derdime, kederime , bazen sadece sesindeki coşkudan şenlendiğim her ana ortak olduğun için minnettarım..İyi ki gelmiş geçmiş bu dünyadan be usta!
Rüya, bütün çektigimiz. Rüya kahrım, rüya zindan. Nasıl da yılları buldu, Bir mısra boyu maceram... Bilmezler nasıl aradık birbirimizi, Bilmezler nasıl sevdik, İki yitik hasret, İki parça can. Çatladı yüreği çakmaktaşının, Ağıyor gök kuşaklarının serinliğinde Çağlardır boğulmuş bir su... Ağıyor yeşil.
ahmed arif ve duymak için o ca'nım sesi: