oyuncak seçimi

"Çocuğa verilebilecek en güzel hediye onunla oyun oynamaya ayrılmış zamandır."

Oyuncaklar konusunda 10 aylık annelik deneyimimden benim süzdüklerim şunlar:

• Bebeği saatlerce oyalayacak(evi derleyip toplamaya ya da yemek yapmaya olanak sağlayacak kadar) mucizevi bir oyuncak yok.(en azından şimdilik yok-benim hala umudum var)Süper bir oyuncak, inanılmaz ilgisini çekti dediğimiz(başka bir yazımda benim de diyeceğim )oyuncakların süresi yaklaşık 10 dakika.



• Oyun oynadığını benim oğlum sadece 1 aydır farkında. Kendi kendine oyunlar keşfediyor- yatak başına tutunup kendini hooop diye bırakma, yatakta oturuken kendini kendini geriye atıp düşme,tekrar kalkma ve aynı döngünün başlaması , gibi gibi.. Onun dışında genelde oyun=yeni şeyler keşfetme şeklinde gerçekleşiyor. Bu yüzden de bebekler aldığımız oyuncaklardan çok etraftaki çer-çöple ilgileniyor. Çocuk haklı, aldığımız oyuncağı da görmemiş daha önce mutfaktaki kepçeyi de:) Şimdi onun yerine kendimizi koyup düşünelim: Elimizde bir kepçe ve bir oyuncak halka var. Birini annemizin elinde sık sık goruyoruz, diğeri ise elimize tutuşturuluyor ve onunla oynamamız bekleniyor?!! E yani tabii ki kim olsa kepçeyi seçer, diğeri ne anlamsız geliyordur:) O zaman ne çözüm ne? Tabii ki çocukla birlikte oturup oynamak. Evet bazen sıkıcı bir hal alabiliyor, bir kuleyi defalarca yapmak ve yıkılmasını izlemek ama. Kimse ebeveyn olmanın kolay olduğunu söylemedi zaten:) Tabii bu arada çözüm ne diye sorunca çocuğun evdeki araç gereçle oynaması bir sorunmuş gibi algılanabilir. Asla!Aksine; bu, istenen/beklenen bir durum. Bebeğin evi keşfetmesi kadar güzel bir şey yok, ileride kendi kendine oyunlar kurabilmesi için illa oyuncaklara değil hayal gücüne ihtiyacı olduğunu kavramasına da yardımcı olabilecek bir durum bu. Ancak.....Evi oyuncak çöplüğüne döndürmeyi ne kadar doğru bulmuyorsam bebeklere oyuncaksız bir dünya sunulmasını da doğru bulmuyorum ben. Yıl itibarıyla 31 yaşındayım ve benim hala bir dolu oyuncağım var-ki bunların içinde beni saatlerce oyalayan,en sevdiğim de internet:) İnternet, cep telefonu, play station vs vs.. Bunlarla hala oynuyoruz sonuçta! Eskiden anneme "pofff,çok sıkıldım anne" derdim. O da bana bazen "istersen sehpaların tozunu al" derdi:) Bebeklere oyuncak almadan sadece evdeki ıvır zıvırla oynamasını istemeyi/beklemeyi biraz bu durum gibi buluyorum ben.Eşek kadar olmuş ben bile oyuncaklarımla oynamadan günü geçirmiyorum sonuçta. Neden kendi çocuğumu bundan mahrum edeyim ki? Oyuncaklar yürek ısıtır di mi sonuçta:) Oyuncaklar bilinçli seçildiğinde bebeğin gelişimini çok güzel destekliyor bence.





• Bir oyuncak bir çocuğun ilgisini çektiyse bu sizin çocuğunuzun da ilgisini çekeceğini garantilemez. En doğrusu annenin farklı tavsiyeleri alıp,kendi çocuğunun ilgisinin yoğunlaştığı noktalarla kesişen oyuncakları seçmesi sanırım..Ancak bazı oyuncaklar var ki gerçekten hemen her çocuk bayılıyor! Sanırım o oyuncak firmasının ar-ge bölümünün başarısı bu da:) Ha burda bi de "benim bebeğim kendi oyuncağını kendi seçer" yaklaşımı var ki bazen şarlatan durumuna düşürebiliyor insanı. Bebek 6 ay ve üstüyse hadi tamam, gerçekten de az buçuk fikir alıyorsunuz oyuncakla bir 5-10 dk zaman geçirdiğinde, ama ben 2 aylık bebeğe iki alternatif sunan anneler gördüm oyuncakçılarda): puaaa,şimdi bile gülüyorum, yahu daha net biçimde göremiyor bile o bebek, neyi seçecek allahaşkına, bunu yaparken ki ciddiyetleri de ayrıca komik:)Kitapta "bebeğinizin fikirlerine saygı duyun,onu ayrı bir birey olarak algılayın" cümlesinin altını çüzüp hayata aktarmak bu değil sanırım:)En azından bence değil..